Dag van vertrek

Beste allemaal,

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Vanavond om 22 uur vliegen we weg van Banjul en we hopen morgenochtend vroeg op Schiphol te landen. Wat is de tijd voorbij gevlogen... eigenlijk willen we nog helemaal niet weg hier!

Graag delen we onze ervaringen met jullie die we hebben meegemaakt toen we in Jallow Kunda verbleven. Hieronder zomaar wat stukjes:

Het went al goed om met onze rechterhand te eten. Het was op het begin wel even wennen, maar als we nu nog per ongeluk met links eten, worden we er wel op gewezen. Aan het eten moesten we erg wennen op het begin. Je eet op hele andere tijden. 's Morgens als we uit bed komen starten we met ontbijt (tapalapa) en dan hebben we rond 15 uur een lunch en 's avonds rond 20 uur is het diner. Lunch en diner zijn gezamenlijk. We eten met z'n allen uit een schaal. Het is best gezellig. Je zit met z'n allen op de grond rondom de schaal. De meesten eten met hun handen en een aantal met lepel. Je hebt je eigen stukje in de schaal om te eten. Het is ook heel normaal dat je wegloopt als je klaar bent. Wij blijven altijd netjes tot het einde zitten, omdat we dat gewend zijn. Iedere dag eten we rijst. Bijna altijd met vis, soms met vlees. Je eet 's middags en 's avonds hetzelfde dus er is weinig variatie. Wij hebben ook een keer gekookt. We hebben toen spaghetti gemaakt. Zelf vonden we het erg lekker, maar het was een hele klus! Geen gasfornuis, maar een vuurtje dat we telkens moesten aanvullen met hout. En kruiden die we moesten stampen in een pot en ook moesten we eerst de afwas doen voordat we konden beginnen. Het was niet erg fris in de keuken. De mensen zeiden dat ze de spaghetti lekker vonden, maar wij hadden onze vraagtekens daarbij. Ze aten veel minder dan normaal. En terwijl wij nog aan het eten waren, zaten ze opeens verderop op de grond rondom een andere schaal. Wij waren erg verbaasd en we vroegen waarom ze daar verder gingen eten. Ze zeiden dat ze rijst niet konden missen, zelfs niet eenmalig met het diner. Heel bijzonder. De laatste dag (afgelopen donderdag) hebben wij het ontbijt verzorgd. We hebben wentelteefjes gemaakt en dat viel erg goed in de smaak (ondanks dat het geen rijst was:-).

We hebben ook speelgoed en loombands uitgedeeld aan de kinderen in de omliggende dorpen. Een vreselijke chaos vonden we dat iedere keer. Er staan heel veel mensen om je heen, je kunt geen kant op. Ze trekken, duwen en pakken zelfs de spullen uit je handen. Ook ouders doen er alles aan om maar iets te krijgen. Wanneer we zeggen dat ze een rij moeten maken, gaat het 2 seconde goed, maar daarna is het weer een grote chaos. Echt heel veel graaiende handen. We hebben onze tassen dicht gedaan en we zijn weggegaan. Het is op deze manier niet leuk om spullen uit te delen. De overige spullen hebben we allemaal op school uitgedeeld. Dit was daarentegen erg leuk om te doen! De leerkrachten hielpen ons een handje en daardoor verliep het goed, zonder chaos.

We hebben de laatste tijd erg hard gewerkt op school. We hebben veel tijd gestoken in het verven. We hebben de buitenmuur van de school geverfd en een klaslokaal van de jongste kinderen. Wij zijn er erg trots op! Tussen het verven door kregen we regelmatig bezoek in de klas van leerlingen en leerkrachten. Ze vonden ons heuse artist zoals ze dat noemden. Erg leuk om te zien hoe de leerlingen meteen gebruik maken van het geverfde dingen op de muur. Buiten op de muur hebben we een meetlat getekend, zodat alle kinderen zichzelf kunnen meten. Ook daar werd al gauw gebruik van gemaakt. Verder hebben we van het sponsorgeld een boekenkast laten maken voor in de bibliotheek en ook hebben we de speeltoestellen op laten knappen (een wip en schommels). Al 4 jaren waren deze stuk en er werd niets mee gedaan. Hoewel de directeur er niet zo om gaf, vonden wij het wel nodig om dit aan te pakken. Daarom hebben we ook de wip en de schommels laten maken. De eerste dag dat de klusjesman kwam heeft hij 1 schommel gemaakt. Een week later kwam hij de rest van de schommels en de wip repareren. In die tussentijd hebben heel veel kinderen van die ene schommel gebruik gemaakt. Het was leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen waren. Wij konden er echt van genieten! Er stond iedere pauze een hele rij voor de schommel te wachten. Wij hebben dus geen een seconde spijt gehad van deze keuze. Kinderen komen zelfs eerder naar school om te schommelen. Tot het donker is wordt er optimaal gebruik van gemaakt. Ook de directeur is er toch wel erg blij mee. We hebben de toestellen ook meteen blauw geverfd, omdat de verf niet meer zo best was.

Daarnaast hebben we twee baskets aangeschaft met twee basketballen. De leerkrachten hebben twee bomen gekapt om als paal te gebruiken. Daar zijn ze super goed in, heel creatief. Het resultaat mag er zijn! Uiteraard kon een potje basketbal met de leerkrachten niet ontbreken. :-)

Ook bij het kliniekje hebben we op de muur getekend en we hebben twee posters gekocht die we in de spreekkamer hebben opgehangen.

In onze vrije tijd zijn we naar baboenisland geweest. Daar zouden heel veel apen, nijlpaarden en krokodillen zijn. Je zou ze zelfs kunnen voeren. Helemaal leuk, (dachten wij), maar na drie uren zoeken met de gids hadden we geen een dier gezien. We hadden gewoon pech... de dieren hadden geen zin om tevoorschijn te komen. Ondanks dat we geen dieren hebben gezien, hebben we wel een leuk boottochtje gehad door de bushbush.

Op een middag op school kwam een leraar met een grote brul naar ons toe gerend. Hij had een kameleon gezien! En aangezien wij het er die dag daarvoor nog over hadden, sprongen wij op en holden achter hem aan. Het was gaaf om te zien (voor de eerste keer). De leraren renden allemaal gillend weg, want zij zijn ervan overtuigd dat een kameleon dodelijk is. Wij geloofden er niks van, maar ze waren echt bang. Bizar. Benieuwd of het echt waar is.

We zijn ook bij de lokale bakker op bezoek geweest. Rond half 11 's avonds startte hij. Het was erg indrukwekkend om te zien. Het waren drie broers van 27, 17 en 15 jaar. De jongste zit op de basisschool in Jallow Kunda. Hij werkt bijna iedere nacht tot 2/3 uur en de volgende dag zit hij weer in de schoolbanken. En dat op zo'n jonge leeftijd... en wij klaagden daarvoor nog dat het zo laat was om nog naar de bakker te gaan, omdat we naar bed wilden...

We hebben ook les gegeven op de basisschool. In de hoogste groepen, omdat de kinderen in die groepen het beste Engels spreken en het dus makkelijker communiceren is. Het was een hele leuke ervaring. We hebben ook erg moeten lachen. Rianne wilde een jongen aanspreken, omdat hij aan het praten was dus ze zei 'hello..' en de hele klas reageerde in koor 'hi'. We hadden deze reactie niet verwacht dus we moesten even lachen. Eline heeft met gym een nieuw spel aangeleerd aan de kinderen. Het was een groot succes. Van te voren is het wel lastig iets te bedenken zonder materialen. We hebben daarom gebruik gemaakt van stoelen, stenen, stokken etc. Zodat ook de leerkrachten ermee aan de slag kunnen gaan als wij weer weg zijn.

Afgelopen zaterdag hebben we de leerkrachten een workshop gegeven, over interactie. Het thema was Holland. We hebben verschillende werkvormen laten zien die ze kunnen gebruiken in hun les met veel ruimte voor interactie. Niet alleen interactie tussen leerkracht en leerling, maar ook vooral tussen de leerlingen onderling. We lieten de leerkrachten in groepen werken en aan het einde van de workshop heeft iedere groep een interactieve les gegeven. Het was gaaf om te zien dat de leerkrachten er veel van hadden opgestoken en tegelijkertijd hebben ze veel over Nederland geleerd (dat wilden ze erg graag).

Gisteren hebben we afscheid genomen van de mensen in Jallow Kunda. Het was een rare dag en niet leuk om afscheid te nemen van alle mensen met wie we een goede band hadden opgebouwd. Zelfs de zon huilde mee (voor het eerst dat er geen zon was, maar regen).

We hopen als we thuis zijn nog van ons te laten horen. Nogmaals bedankt voor alle giften en spullen waar we de mensen heel erg blij mee konden maken!!

Groetjes van Haddy (Eline) en Awa (Rianne) Sey.