Voorlopig ons laatste verslag

Salaam Maaleekum,

Dit is de begroeting die je uitspreekt als je anderen tegenkomt in Jallow Kunda. Ze spreken daar Wolof. Best ingewikkeld, maar we hebben al wat woorden onder de knie! Mensen glunderen als je ze in hun taal aanspreekt. Gisteren zijn we erachter gekomen dat het 'vrede zij met u' betekent. Als antwoord daarop zeg je: maaleekum salaam.

Vandaag is het de laatste dag dat we internet hebben en dus ook de laatste dag dat we een reisverslag plaatsen. We hopen morgen weer naar het binnenland te reizen. Het zal weer een hele reis worden met taxi, ferry en bus. De heenreis naar de kust duurde ons 8 uur. We zijn benieuwd hoe lang we er woensdag over gaan doen, aangezien de bus maar 3 keer op een dag gaat (en wij de bustijden niet weten).

Gisteren was het nieuwjaarsdag hier. Geen vuurwerk en champagne, maar mooie kleding, lekker eten en de stem van een imaan die door het hele dorp te horen was. De moslims vierden het begin van het nieuwe jaar.

Vandaag gaan we naar het Gambia college (pabo) toe. Een medestudent van onze pabo is daar al enige tijd aan het werk om een muziekprogramma op te zetten. We gaan kijken hoe de lessen op de pabo zijn en ook willen we kijken wat onze medestudent allemaal heeft gedaan en doet.

Er werd ons gevraagd of we ook al spullen uitgedeeld hebben aan de kinderen in Jallow Kunda. De meeste spullen moeten we nog uitdelen. De aankomende weken gaan we dit doen. We zullen veel foto's maken, zodat we die, als we terug zijn, kunnen plaatsen. Van veel kinderen kregen we ook elastiekjes (om loombands te maken). Een dag voor vertrek heeft Rianne nog gauw geleerd hoe je armbandjes kunt maken. In het kliniekje en op school zijn er al veel mensen creatief bezig geweest en de elastiekjes zijn zo goed als op! Vooral de leerkrachten op het schooltje leefden zich helemaal uit. Ze maakten van alles, van ring tot ketting!

We hebben ook al ballonnen aan kinderen gegeven. Het hele dorp liep leeg omdat ze het allemaal tegen elkaar vertelden dat er ballonnen werden uitgedeeld. Zelfs moeders kwamen in de rij staan voor een ballon. Het was bijzonder om te zien hoe blij kinderen al zijn met een ballon. We schrokken wel een beetje, omdat de kinderen voor onze neus gingen vechten om een ballon. Toen moesten we wel even boos worden, maar het is dan lastig dat ze geen Engels spreken. Ook zagen we regelmatig dezelfde kinderen in de rij staan. Het was moeilijk te zien wie er al één had gehad. Heel onschuldig keken ze ons aan, terwijl ze in hun hand al een ballon hadden. Eline heeft voor de volgende keer een goed idee bedacht: als een kind iets heeft gehad even een kruisje op de hand zetten, zodat we eerlijk alles kunnen uitdelen.

Voor de mensen in het kliniekje hebben we van het sponsorgeld twee melkgeiten gekocht op de markt. Dit op verzoek van een sponsor. Het was nog een hele klus om ze bij het ziekenhuis te krijgen (met ezel en kar), maar het is gelukt! De mensen in het kliniekje zijn helemaal trots op hun geiten en zorgen goed voor ze.

Samen met de headmaster hebben we eergisteren al veel spullen gekocht in de bookshop voor de school (zoals bijvoorbeeld educatieve posters, schriften, punaises, pennen, potloden etc.) De rest van de spullen kopen we in de buurt van Jallow Kunda, omdat we nog een hele reis moeten maken. Een aantal dingen die we in ieder geval gaan doen zijn: een klaslokaal opknappen, speeltoestellen repareren, baskets installeren, schoolborden opknappen en verven op de buitenmuur bij zowel school en kliniek.

Voorlopig zijn we even niet online, maar als we thuis zijn, hopen we van ons te laten horen. 22 november hopen we weer te landen op Schiphol!

Liefs Eline en Rianne